Oud-Canisianen aan het woord: ‘Op maandag kan Ronaldo hier op de stoep staan, dinsdag Travis Scott.’

Door Isa Mylanus

Niek Pulles. Wellicht heb je die naam wel eens voorbij zien komen als je bezig bent op creatief vlak. Grote kans dat je die naam al eens voorbij hebt zien komen. De oud-leerling van het Canisius College ging na het behalen van zijn HAVO-diploma naar de design academy in Eindhoven, en werkt nu in Amerika als designer bij Nike. In dit interview nemen we een kijkje in zijn fascinerende carrière en de keuzes die daarbij te pas kwamen.

Hallo Niek! Ten eerste, stel je even kort voor.
Nou, ik ben Niek Pulles, en ik ben 33 jaar. Ik ben in 1998 in de brugklas van het Canisius College terechtgekomen en heb er tot 2003 een hele leuke tijd gehad. Spoel even 22 jaar vooruit en ik woon in de Verenigde Staten en werk voor Nike als designer. Ik werk daar binnen ‘footwear design’ aan schoen- en materiaalontwerpen. Ook hou ik me bezig met de technologische ontwikkelingen en innovatie binnen de schoenen-cultuur. 

Je werkt dus al vier jaar bij Nike, wat doe je daar precies?
In deze corona-tijd is het natuurlijk allemaal heel abnormaal omdat ik vooral thuis aan het videobellen ben. Wel is het grappig om te zien dat je creatiever kan worden met de dingen die je al hebt thuis. 

Normaal gesproken zijn mijn taken heel divers. Ik ontwerp dus schoenen, maar ik bel bijvoorbeeld ook een fabriek in Azië en leg uit wat ik precies wil in een materiaal. Verder vind ik het moeilijk mijn precieze taken uit te leggen omdat het zo’n brede baan is. Alle schoenen die ontworpen moeten worden hebben natuurlijk materialen nodig, en zeker in deze tijd van duurzaamheid en milieu moeten materialen ook steeds innovatiever worden. Daar ben ik heel veel mee bezig. We zijn nu bijvoorbeeld bezig met onderzoek naar een soort paddenstoel waar we duurzaam materiaal mee kunnen maken. Verder is elke dag hier anders en werk ik met veel verschillende soorten mensen. Op maandag kan Ronaldo hier op de stoep staan, en dinsdag Travis Scott. Ook zijn veel wetenschappers geïnteresseerd in wat wij doen.  

Ik kwam op internet tegen dat je ook een eigen studio hebt in Amsterdam. Hoe is dit tot stand gekomen en wat doe je daar precies?
Toen ik afstudeerde aan de design academy in Eindhoven wilde ik niet meteen een vaste baan, dus ben ik een studio begonnen in Amsterdam genaamd HEYNIEK. Vanuit de studio heb ik meegewerkt aan reclames maar ook commerciële kunstwerken gemaakt en meegeholpen aan allerlei leuke creatieve projecten. Ik heb bijvoorbeeld een interactief kunstwerk gemaakt voor in het Vondelpark, maar ook geholpen met  kostuumontwerp voor TEDx talks in Stadsschouwburg Amsterdam. Ik deed daar dus hele diverse klussen, met veel verschillende materialen. Tot ik op een dag een telefoontje kreeg van Nike, die mijn projecten hadden gezien. Ze vroegen of ik materiaalontwerper wou worden voor hun schoenen. Ik ben toen meteen naar de Verenigde Staten gevlogen voor een sollicitatiegesprek. Toen ik naar Amerika verhuisde moest ik mijn studio wel stopzetten, maar ik heb mijn artiestennaam HEYNIEK behouden. Naast mijn werk bij Nike doe ik af en toe nog eigen klussen, dus ik blijf ontwerpen en heb laatst ook weer een expositie gehad in Amerika met mijn sculpturen.

Je bent dus na je tijd in Eindhoven en Amsterdam naar Oregon, USA verhuisd. Dat lijkt me best een grote stap. Hoe was dit voor jou?
Ik had eigenlijk meteen het gevoel van ‘ik moet dit doen’. Misschien kwam dat ook omdat ik niet echt iets had wat me in Nederland hield. Het eerste jaar in Amerika was best wel pittig omdat je in een hele andere cultuur terecht komt met een andere taal. Ook werd ineens van me verwacht dat ik een soort materiaalexpert was; voor schoenen nog wel! Ik had nog nooit met schoenen gewerkt dus daar moest ik ook even mijn draai in vinden. Vooral de eerste maanden in Amerika voelde ik me weer even een brugklasser. Je stapt echt een nieuwe wereld binnen en hebt eigenlijk geen flauw idee wat je aan het doen bent. Nu zit ik hier 4 jaar en voel ik me super hier, ik voel me helemaal thuis. Alle nieuwe stappen buiten je comfortzone zijn gewoon even wennen.

Probeer je met je kunstwerken een bepaalde boodschap mee te geven?
Dat verschilt heel erg per project, maar ik probeer altijd wel vanuit een verhaal te werken. De meeste van mijn projecten zijn heel erg speels en intuïtief en vaak begin ik eraan door het gewoon te doen. Ik ben dus ook bij het bedrijf met de juiste slogan komen te werken (Nike’s slogan: Just do it, red.). Door dingen te proberen, te experimenteren en door gewoon te doen kom ik tot mijn uiteindelijke eindproduct en later plak ik er nog wel eens een verhaal om heen.

Je doet het, maar je doet het ook nog eens goed! Ik googelde je naam en kreeg een heleboel zoekresultaten. Hoe verklaar je zelf je eigen succes?
(Lachend) Nee, ik mag niet klagen! Lastige vraag. Misschien is het bij mij ook wel een stukje naïviteit maar ik trek me niet zo veel aan van wat andere mensen zeggen of denken. Ik hoor de kritiek wel en ik luister ook zeker, maar ik weet goed negatieve dingen van me af te schudden. Ik weet heel goed wat ik wil en kan me daar ook echt op focussen. Dus het hele cliché van ‘laat je niet gek maken en doe wat je zelf wil’ heeft me denk ik ver gebracht. Dat heb ik ook vanuit huis meegekregen. Dingen doen op intuïtie is niet altijd makkelijk of logisch, maar het radicale en het intuïtieve heeft me tot het innovatieve gebracht wat me nu succesvol maakt. 

Voordat je creatief succes ging hebben, zat je natuurlijk op het Canisius College. Was je op school of thuis toen ook al bezig met creatieve dingen?
Ik was van kinds af aan altijd al veel met tekenen en gymnastiek bezig, en met die combinatie heb ik het op school ook gedaan. Soms schoten vakken waar je niet bij moest tekenen of rondrennen er een beetje bij in, maar ik probeerde vooral al mijn tijd en energie in de leuke vakken te steken. In mijn examenjaar deed ik ook zaterdagcursussen aan de kunstacademie. 

Welk advies zou je leerlingen willen meegeven die ook een creatieve kant op willen later?
Achteraf gezien had ik eigenlijk nóg meer aan mijn creativiteit willen toegeven. Ik deed dan wel wat extra creatieve dingen, maar ik wilde dat ik nog meer een portfolio ontwikkeld had. Het eerste jaar ben ik ook niet aangenomen bij de design academy, omdat mijn portfolio nog niet uitgebreid genoeg was. Daarnaast moet je natuurlijk ook gewoon je andere vakken op school halen, wat ik vaak niet deed en daardoor bijna zakte. Mijn grootste advies is gewoon doen en heel veel experimenteren en uitproberen. Dit is vooral heel belangrijk in het begin om te ontdekken wat je tof vindt en waar je goed in bent. En: durf te falen! Fouten maken is het belangrijkste.

Je bent dus nu materiaalontwerper bij Nike, ben je van plan dit te blijven of heb je nog een ander doel voor de toekomst?
Ik heb niet per se een einddoel, maar ik heb mezelf wel een goal gezet, dat ik binnen 4 of 5 jaar ‘creative director of innovation and special projects’ te zijn. Met deze positie heb ik dan een groep ontwerpers onder me die ik mag leiden. Ik ben nu zelf een ontwerper binnen deze groep, en ik voer een klein stukje uit van het grotere plan. Ik zou zelf graag het ‘grotere plan’ willen maken, met een team die dan mijn ideeën uitvoert. 

Heb je nog iets meegenomen uit je tijd op het Canisius, naast een diploma?
(Lachend), de tekendoos! Ik heb altijd mijn tekendoos overal mee naar toe gesleurd. Naar artschools, naar de designacademy, en nu ligt hij hier in Portland op zolder.

Ten slotte, wat hoop je leerlingen mee te geven met dit interview?
Ik hoop vooral dat het mensen inspireert die de creatieve sector in willen. Het werd op het Canisius wel gestimuleerd, maar ik vond dat dit nog wel iets meer mocht. Vooral vanuit de loopbaan-cursussen werd er altijd een beetje lacherig gedaan over creatieve banen. Ik hoorde vaak van ‘kijk, Niek wil kunstenaar worden, daar kan je geen geld mee verdienen’. Toen dacht ik altijd, dat zou ik jullie eens laten zien! Blijf vooral bij je eigen doelen en onthoud: Just do it!