Liever hadden zij hun profielwerkstuk geschreven na deelname aan een fantastische week in het Rijksmuseum. Het Junior Fellowship is een profielwerkstuk prijs georganiseerd door het Rijksmuseum waarvoor Alice Yap en Acke Veweij genomineerd werden! Vier dagen lang hebben zij mogen genieten van een traineeship. Het werkstuk wat je in het laatste jaar van de middelbare school schrijft werd door begeleidster Elly te Molder ingestuurd waarvoor Alice en Acke haar ongelofelijk dankbaar zijn.
Alice doet verslag van hun belevenissen en ervaringen tijdens een week traineeship.
Door Alice Yap
Eindelijk in de eregalerij van het Rijksmuseum
Het lijkt iets onrealistisch om na twee maanden wachten en leren voor de eindexamens, dan eindelijk in de eregalerij van het Rijksmuseum te staan. Een betoverende plek met eeuwenoude kunstwerken en dan toch je focus weer terughalen naar alles wat er voor het groepje genomineerden vanuit heel Nederland georganiseerd is. En nog bijzonderder: een compleet lege eregalerij! Bedankt corona.
Woensdag om negen uur ’s ochtends stonden we met vijftien gespannen pubertjes voor de ingang van het entreegebouw. We werden opgehaald en door een doolhof aan tunnels meegesleurd in een tempo dat tussen snelwandelen en rennen in lag, maar ook dit was een doordachte zet aangezien er nog een hoop gebeuren ging. Acke was niet de enige persoon die ik al kende. Ook Fee een gedreven pianiste die ik op de vooropleiding van het conservatorium heb leren kennen en inmiddels een goede vriendin was geworden, behoorde tot de genomineerden. Toevalliger kon de week niet worden, toch?
Vooroordelen loslaten en gelijkenissen opzoeken om een hechte groep te worden!
Onze werkplek was een kamer genaamd ‘De picknick’. Nadat onze spullen hier waren achtergelaten konden we, door wederom snelwandelen naar de eregalerij, elkaar beter gaan leren kennen. Tijdens de kennismaking werden we door middel van spelletjes gestimuleerd om vooroordelen los te laten en gelijkenissen op te zoeken, Zo werd het junior fellowship een hechte groep in minder dan vier dagen. Namen, profielwerkstukken en toekomstidealen dat werd je nieuwe identiteit voor het introduceren van jezelf. De onderwerpen waren bijzonder en erg uiteenlopend. Zo was er een groepje dat het vrouwennaakt in kunst had onderzocht, zichzelf had gefotografeerd en de foto’s had willen tentoonstellen op hun school. Ook waren er twee onderzoeken naar het koloniale Indonesië gedaan. De een in de vorm van een podcast (Pindakaas door Afra en Robin op Spotify) en de ander als een filmdocumentaire.
Burgerschap met een bijzonder kunstwerk als voorbeeld.
Na de kennismaking zijn we door een verlaten Rijksmuseum rondgeleid langs verscheidenen kunstwerken en kregen we achtergrondinformatie over burgerschap en wat dit inhoudt in verschillende periodes. Zoals bijvoorbeeld ‘Wombtomb’ door Ferdi uit 1968. Het kunstwerk verbeeldt een vagina en een doodskist met de achterliggende gedachte van wedergeboorte. Wat dit over de burgerschap uit deze periode vertelt valt mag je zelf invullen.
Als regisseur aan de slag voor een educatieve film!
Na lunch, ijsjes en groepsfoto’s traden we de ‘Teekenschool’ binnen, een recreatief deel van het Rijksmuseum voornamelijk bedoeld voor kinderen. We kregen een korte geestige voorstelling door drie acteurs die ons na afloop vertelden over onze opdracht: We mochten een educatieve film over de Nachtwacht gaan regisseren. We kregen onder andere een workshop over script schrijven en camerabeelden. Deze dag werd voornamelijk schrijven en plannen voor de filmdag. Suzanne, Acke en ik mochten in de rol van regisseur kruipen. Hierbij werden we begeleid door een professionele cameraman en hebben we op een rolstoel door de eregalerij gereden. De rolstoel zelf was eigenlijk bedoeld voor het filmen, toch kon geen enkel groepje het laten om erin rond te cruisen.
De nieuwe tentoonstelling over slavernij: indrukwekkend zonder bedrukkend te zijn.
Op de laatste dag hebben we een gezamenlijke afscheidslunch gehad en een prachtig toneelspel gezien, verzorgd door een van de acteurs in de rol van Rembrandt. Ook heb ik ‘handjes mogen schudden’ met minister Ingrid van Engelshoven, minister van cultuur, onderwijs en wetenschap. Tussen het ontmoeten van de minister en de lunch zat genoeg tijd om de nieuwe slavernij tentoonstelling te mogen zien. Ik was er erg van onder de indruk. Voornamelijk hoe ze de bezoekers de wil van bewustwording lieten voelen zonder dat het bedrukkend voelt. Dit kwam voornamelijk door een interactief gedeelte aan het eind van de tentoonstelling.
Uiteindelijk zijn we tweede geworden met ons profielwerkstuk! Iets wat in mijn ogen meer dan fantastisch is, ik ben zo dankbaar voor alles wat we hebben mogen mee maken en iedereen die ik heb mogen ontmoeten.
