Hij staat niet graag in het middelpunt van de belangstelling maar is toch de ster in wiens nabijheid men wil vertoeven. Hij schittert als Kardinaal of Hartenvrouw maar nog liever laat hij anderen schitteren. Hij ziet talenten en benoemt kwaliteiten en met dezelfde tong strooit hij pittige grappen met zoveel humor dat leerlingen en collega’s aan zijn voeten liggen. In de spotlight, onze enige echte regisseur van de schoolmusicals: Arno van Bergen.
Door Catherina de Kort
Je moet het gewoon doen, jezelf zijn!
De liefde voor zang en dans zat er al vroeg in. In het eerste jaar van de middelbare school viel hij met zijn neus in de boter. Het Canisius College bestond 100 jaar en brugklasser Arno werd gevraagd de hoofdrol te spelen in een grootse productie waarin hij als dromerig jongetje door de geschiedenis van de school wandelde. Het was het begin van nog vele optredens in de jaren die volgden op het podium van de jaarlijkse school REVUE. Een typische Canisiustraditie waar alle leerlingen hun talenten mochten laten zien. Dansen, goochelen, viool spelen of playbacken en dat op alle niveaus. Maar Arno koos al snel voor zang. Zijn oud-docente Frans, zelf ook fervent musicalliefhebster, stond aan de wieg van zijn musicalcarrière en vertelt “niet elke noot was loepzuiver maar hij ging ervoor en had het lef om Aladdin live te zingen toen live zingen zeker niet vanzelfsprekend was”. Als voorbeeld voor anderen zoals hij dat ook nu uitstraalt want “je moet het gewoon doen, jezelf zijn en je niets aantrekken van de mening van een ander”, en dat is nog steeds zijn motto.
De humor gaat nooit verloren
Deze houding zien we terug in zijn aanpak bij de schoolmusical. Iedereen mag zich opgeven, iedereen is elk jaar welkom. ‘De zenuwen hebben om te auditeren’ bestaat dus niet. Na de aanmeldingen, het worden er elk jaar steeds meer, komt de groep bij elkaar om gewoon ‘lekker de teksten te lezen’ en tijdens het lezen blijkt al snel wie bij welke rol past. Je zou kunnen zeggen dat je auditeert voor een rol maar het is eigenlijk een logisch proces waarbij iedere leerling zich gezien en in de juiste rol ziet. Arno bewerkt de musical voor schoolgebruik, past teksten aan maar zorgt ervoor dat de humor niet verloren gaat, ook de valse humor niet. En als uiteindelijk de musical wordt opgevoerd is er voor elk wat wils en wordt er volop gelachen door jong en oud.
Musicalbloed kruipt waar het niet gaan kan
Waar deed deze flamboyante docent zijn musicalkennis op? Geïnspireerd door zijn docente Frans koos hij voor het leraarschap en met de Franse taal kom je al een aardig eind in de buurt van theater. Geen enkele andere taal leent zich immers zo voor drama, hartstocht en hysterie! Met open armen werd hij ontvangen als stagiaire door zijn oud-docenten. Al was het alleen maar omdat men juist iemand voor een vileine rol zocht in de REVUE met het thema ‘Révolution!’ Hij kwam niet onder de guillotine maar kreeg een baan aangeboden op zijn oude school. Zodra hij de kans kreeg nam hij de REVUE over en in enkele jaren tijd veranderde hij de opzet van de show, passend bij de tijd, in een jaarlijkse musical. Ook bij Arno bleef het musicalbloed kruipen waar het niet gaan kan. Tussen zijn lessen door volgde hij aan de MusicALLFactory in Tilburg de opleiding tot musicalster en speelde vervolgens zelf in een aantal bekende musicals.
Mamma Mia…wie heeft er geen zin in?
Maar de liefde voor het vak Frans, de schoolmusical en de doelgroep zorgden ervoor dat Arno zich toch nog steeds het meest thuis voelt in de verschillende rollen op het Canisius College. De afgelopen maanden heeft hij leerlingen en collega’s met enthousiasme geregisseerd, licht en geluid doorgenomen met hoofdtoneelmeester Jurrien Leichsenring en in de avonduren ook nog de pruiken gemaakt! Leerlingen, docenten, medewerkers, opa’s, oma’s, papa’s, mama’s, broertjes en zusjes…echt iedereen verheugt zich op ‘Mamma Mia’. En op de eerste rij zit zijn oud-docente Frans ademloos te genieten van zijn talent en zoveel nieuw talent! En na afloop? Een terechte staande ovatie en puntje, puntje, puntje.
