Door Lars Kramer
Lars Kramer was van 2000 tot 2004 leerling op het Canisius College. Hij maakte zijn middelbare school af op een United World College in Swaziland. Na de middelbare school studeerde hij aan University College Maastricht en deed een master bestuurskunde aan de Universiteit Leiden. Hij werkte een aantal jaar voor de Netherlands-African Business Council voordat hij in 2016 naar Zuid-Duitsland verhuisde waar hij nu als Innovatie Adviseur op het Nederlandse Consulaat-Generaal in München werkt.
“Is dit niet wat voor jou?”
Ik zat achteraan in de klas toen een net iets te enthousiaste student die in Hongkong zijn middelbare school had afgemaakt, uitgebreid aan het vertellen was over zijn ervaringen. Mijn gedachten waren, zoals wel vaker, afgedwaald. Op het lege binnenplein deed een brugger met een grote rugzak zijn best om, zonder om te vallen, het rietje van zijn pakje Wicky van de grond te halen. Plots pakte de decaan een stoel en ging naast me in het gangpad zitten en fluisterde na een paar minuten: “is dit niet wat voor jou?’’, wijzend naar de presentatie. Mijn aandacht verschoof naar het bord.
Als leerling ben je je vaak onbewust van de impact die een leraar op je leven heeft
Je hoopt soms op een specifieke docent wiskunde omdat ze minder huiswerk geeft of liever die ene docent Duits, omdat hij niet zo streng is. Achteraf ben ik juist andere kwaliteiten van docenten gaan waarderen. Vol passie stond onze docente Frans te vertellen over de passé composé maar even onvermoeibaar wierf ze na de les menig leerling voor de Revue: een plek waar velen hun creatieve ei kwijt konden. Ieder jaar opnieuw legde onze scheikundedocent uit wat een redoxreactie is. Juist zijn ene compliment aan die ene leerlinge, die het allang begreep, gaf voor haar de doorslag scheikunde te gaan studeren.
In deze coronatijd zitten leerlingen gegarandeerd achter hun scherm hard hun best te doen zo min mogelijk op te vallen
Echter, door de docent gezien worden om je kwaliteiten die verder gaan dan de inhoud van het vak blijft van onschatbare waarde.
Of die school in het buitenland wat voor mij bleek te zijn? Zeker weten. Ruim een jaar na de vraag van de decaan vertrok ik in een vliegtuig naar Swaziland. Een ervaring die mijn leven heeft veranderd dankzij iemand die opmerkte dat “dit wel eens wat voor mij zou kunnen zijn”. Daarvoor ben ik hem eeuwig dankbaar.
Ik weet nog dat ik als afdelingsleider enorm veel bewondering had voor de stap die Lars durfde te maken. Een stap in het diepe, op avontuur. Ik weet zeker dat veel van zijn medeleerlingen een tikkie jaloers zijn geweest op Lars.
Leef vanuit je hart, ga op je gevoel af blijkt telkens weer tot een goede keuze te leiden.
Leuk om weer van Lars te horen, die ik mij onmiddellijk herinnerde. Natuurlijk door zijn keuze, zijn aanstekelijke lach én die onvergetelijke rol in de revue.
José Speijers